Dermatoskopia (znana również jako dermoskopia lub mikroskopia epiluminescencyjna) polega na badaniu zmian skórnych za pomocą dermatoskopu. Tradycyjnie składa się on z lupy, niepolarnego źródła światła, przezroczystej płytki i ciekłego medium pomiędzy instrumentem i skórą. Umożliwia on kontrolę zmian skórnych nieskrytych przez odbicia powierzchni skóry.Nowoczesne dermatoskopy wykorzystują światło spolaryzowane, aby zlikwidować odbicia powierzchni skóry. Gdy obrazy lub wideoklipy są cyfrowo przechwytywane lub przetwarzane, instrument może być określany jako cyfrowy dermatoskop epiluminescencyjny.
Mikroskopia powierzchni skóry została zapoczątkowana przez Ernsta Abbe w 1663 roku. Natomiast pierwszym dermatologiem, który określił termin „dermokopia” i użył dermatoskopu do oceny zmian skórnych w skórze był Goldman.
Istnieją trzy główne tryby dermatoskopii: światło spolaryzowane – kontakt, spolaryzowane światło – kontakt, spolaryzowane światło – bezkontaktowe. Spolaryzowane światło pozwala na wizualizację głębszych struktur skóry, podczas gdy niepolarne światło dostarcza informacji o powierzchniowej skórze. Większość nowoczesnych dermatoskopów pozwala użytkownikowi przełączać się między dwoma trybami, które zapewniają uzupełniające informacje.
Dermatoskopia cechuje się dużym wskaźnikiem wykrywania czerniaków.
Z lekarzami, którzy są ekspertami w dziedzinie dermatoskopii, dokładność diagnostyczna czerniaka jest znacznie lepsza niż dla dermatologów, którzy nie mają specjalistycznego przeszkolenia w dziedzinie dermatoskopii. Tak więc, u specjalistów przeszkolonych w zakresie dermatoskopii, obserwuje się znaczną poprawę czułości (wykrywanie czerniaków), a także specyficzność w porównaniu z badaniem gołym okiem. Dokładność dermatoskopii zwiększono do 20% w przypadku czułości i do 10% w przypadku swoistości w porównaniu z badaniem gołym okiem. Dzięki zastosowaniu dermatoskopii zwiększa się w ten sposób swoistość, zmniejszając częstotliwość niepotrzebnych chirurgicznych wycięć zmian łagodnych.
