Studia powinny być przepustką do kariery. Tak jednak wcale nie jest i w sumie to tylko jeden z poglądów na studia. Drugi mówi o tym, że celem studiów jest poszerzenie horyzontów. Sa jeszcze inne jednak wysztkie można zamknąć do dwóch kwestii jedna to rozrywkowa i ma na celu zdobycie wiedzy a druga praktyczna, która ma dać pracę lub nas do niej przybliżyć. Mowa oczywiście o dobrej pracy. O taką jak zwykle najtrudniej. Niestety studia nie przekładają się na nasze perspektywy na przyszłość. Jeśli ktoś na studiach tylko się uczy i nie przejawia żadnej inicjatywy poza obowiązkowej to raczej nie wyróżnia się szczególnie od pozostałych kandydatów. W takich warunkach studia okazuja się czasem zmarnowanym. Czy jednak inicjatywy studenckie dają zdecydowaną przewagę ? Skądże znowu nie chodzi tu już o inicjatywy, ale o to, że nie nabywamy żadnych oryginalnych umiejętności. A o te najbardziej chodzi pracodawcy. Całe niedopasowanie studiów do pracy wynika z nierozumienia różnicy w jak myśli pracodawca a jak uczelnia. Uczelnie chce przygotować studenta do w miare samodzielnej pracy na różnych stanowiskach, daje głównie bazę teoretyczną. Na uczelni nabywa się kompetencje, ale nie kwalifikacje. Kompetencje to nic innego jak papierowe wymagania czyli teoretyczne. Kwalifikacje to umiejętności i doświadczenia te praktyczne. I to ich najbardziej potrzebuje nasz potencjalny pracodawca. Na uczelni liczy się to co tam wyskrobiemy na papierze a pracodawca patrzy na to co potrafimy zrobić na komputerze. Doskonałym przykładem niedopasowania uczelni do pracodawców jest tak niska informatyzacja uczelni i tak wysoka u pracodawcy.
