Bardzo często wzdęcia wywołane są złymi nawykami żywieniowymi. Podkreśla się, że w większości przypadków borykają się z nimi osoby z nadwagą.
Otyłość pierwszym krokiem do wzdęć
Otyłość jest wskazaniem do leczenia, niezależnie od współistniejących czynników ryzyka lub chorób towarzyszących. Pożądanym celem ukazywanego leczenia jest jednak stopniowa redukcja masy ciała. Wskazuje się również, iż za zadowalający efekt odchudzania uważa się pewien ubytek wynoszący od pięciu do dziesięciu procent wyjściowej masy ciała. Faktem jest, że to właśnie lekarz musi poruszać kwestie dotyczące tak zwanej nadmiernej masy ciała w rozmowie z każdą osobą, której taki to problem dotyczy. Następnie należy być świadomym, iż podstawową rolą staje się świadomość znaczenia otyłości jako szeroko pojętego problemu zdrowotnego i wystarczająco silna motywacja do leczenia takiej to choroby. Jednak skuteczność leczenia otyłości uzależniona jest od determinacji oraz postawy chorego wobec szeroko pojętej konieczności zmiany stylu życia. Podstawą większości stosowanych diet jest długoterminowe zmniejszenie spożywania tłuszczów z jednoczesnym zaleceniem zwiększenia spożycia warzyw, owoców, ziaren zbóż, najczęściej w połączeniu z regularnym wysiłkiem fizycznym. Podstawą większości stosowanych diet jest długoterminowe zmniejszenie spożywania tłuszczów z jednoczesnym zaleceniem zwiększenia spożycia warzyw, owoców, ziaren zbóż, najczęściej w połączeniu z regularnym 
wysiłkiem fizycznym. ,,Wpływ aktywności fizycznej na redukcję masy ciała jest bezdyskusyjny, jedynie należałoby się zastanowić, jaką strategię zastosować, aby wyegzekwować zwiększenie aktywności ruchowej przez przynajmniej 30 min. dziennie”. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi w aspekcie redukcji masy ciała niezbędna staje się modyfikacja zachowań behawioralnych, które to związane są z żywieniem. W tym celu niezbędna jest między innymi samokontrola i monitorowanie spożytych posiłków w dzienniczku żywieniowym, kontrola procesu jedzenia, bodźców stymulujących pobieranie pokarmu, zastosowanie technik relaksacyjnych. Leczenie otyłości, tak jak każdej choroby przewlekłej trwa całe życie, a gdy się zaprzestanie choroba powraca. Wymaga to zaangażowania zarówno pacjenta jak i lekarza. Należało by pamiętać, że zawsze zapobieganie chorobie jest łatwiejsze i tańsze, niż jej późniejsze leczenie. Kiedy zatem do gabinetu wejdzie osoba, która przytyła od ostatniej wizyty 5-10% masy wyjściowej należy zastanowić się nad zmianą leku, a jeśli jest to niemożliwe. W przypadku osób, u których doszło do przyrostu masy ciała większego niż 5% wartości wyjściowej, istotnego wzrostu poziomu glukozy na czczo lub zmian w profilu lipidowym, zdaniem ekspertów, należy rozważyć zmianę leku na inny, niewywołujący zaburzeń metabolicznych, i podjęcie działań zmierzających do minimalizacji zaistniałych nieprawidłowości. Należy zachować szczególną czujność w leczeniu chorych z rodzinnym obciążeniem schorzeniami naczyniowymi i metabolicznymi, jeśli istnieją u nich czynniki usposabiające do rozwoju cukrzycy, takie jak otyłość, nieprawidłowy profil lipidowy, nadciśnienie czy hiperglikemia. Masa ciała, podobnie również jak wzrost wykazuje u naszego potomstwa istotną korelację z takimi to cechami u rodziców. W dzisiejszych czasach w miarę większej dostępności licznych składników odżywczych obserwujemy więc nasilenie uwarunkowanych genetycznie cech. Następne pokolenia są zatem coraz wyższe, jak i również cierpią z powodu nadwagi oraz otyłości. W literaturze przedmiotu ukazano, iż to właśnie ,,leczenie otyłości jest walką z cechą zapisaną głęboko w genach, nieodzowną dla przetrwana jednostki i gatunku w warunkach pierwotnych, jaką jest dążenie do akumulacji energii. Natomiast po osiągnięciu dziesięciu procent ubytku na wadze naszym celem staje się zatem utrzymanie uzyskanego dietą rezultatu, a tak zwany dalszy ubytek ciężaru ciała możliwy jest dopiero po dłuższym okresie stabilizacji. Dzisiejsze metody zachowawcze leczenia otyłości zakładają jednak, że uzyskanie ubytku od pięciu do dziesięciu procent ciężaru ciała w ciągu sześciu miesięcy leczenia.
Otyłość, a wzdęcia
Zastosowanie odpowiedniego leku przeciw psychotycznego ma bardzo duże znaczenie, ponieważ kuracja nim jest wieloletnia, a niezależnie od tego wraz z wiekiem zwiększa się ryzyko chorób układu krążenia. Chorym z dużym ryzykiem nie należy zalecać leków stymulujących zaburzenia metaboliczne. W toku leczenia winno się monitorować parametry somatyczne oraz laboratoryjne. W związku z tym, że podstawą leczenia otyłości jest dieta ubogo energetyczna, która ma na celu wytworzenie ujemnego bilansu energetycznego, szczególnie ważna jest prawidłowa ocena wydatku energetycznego leczonego pacjenta. Pisano, że ,,dla mężczyzn uzyskuje się tę wartość mnożąc należną masę ciała przez 30-35 kcal na każdy kilogram, a dla kobiet przez 25-30 kcal/kg. Można także stosować pod kontrolą lekarza dietę ubogo energetyczną, a w przypadku szczególnych wskazań także dietę deficytową. Zakładano, że ,,ubytek masy ciała przy diecie deficytowej wynosi 0,4 kg/tydzień, niestety dieta ta podwyższa stężenie kwasu moczowego we krwi i może prowokować napady dny moczanowej. U osób dorosłych pod kontrolą lekarza można także stosować diety bardzo niskokaloryczne dochodząc skokowo do coraz bardziej ubogokalorycznych wariantów. Dietę uzupełnia się określonym zestawem witamin oraz minerałów. Po usunięciu nadmiernego otłuszczenia powinno się realizować program podtrzymania tej masy ciała poprzez dłuższy czas. Utrzymanie jej przez przynajmniej 1 rok stanowi bardzo dobry prognostyk. W związku z czym najlepsze rezultaty uzyskuje się stosując ruch w tak zwanej kombinacji z ograniczeniami dietetycznymi”. Odchudzanie nie jest łatwe, i osobom, które na nie się decydują można pomóc stosując dwa komplementarne podejścia. Pierwszy sposób to odchudzać się jedząc mniej i opierać się ochocie, aby jeść. Wskazuje się, że wzdęcia to niezwykle charakterystyczne oraz specyficzne uczucie pełności w brzuchu, któremu jednocześnie towarzyszy rozpieranie. Wskazuje się, że mogą mieć przyczyny, spośród których to najczęstszą staje się zaburzenie trawienia.
